Vrouw, blijf bij je leest!

Er was eens een tijd dat de vrouw thuis zat, al haar vijf kinderen verzorgde en rond vier uur begon met het doppen van de boontjes. Ze deed de was, zorgde dat het huis schoon was en dat ze de kinderen rond drie uur bij de school opwachtte om daarna thuis met diezelfde kinderen thee te drinken. Nu zeg ik niet dat die situatie perfect was, maar het was tenminste iets!

Ik liep laatst naar de bushalte toe. Ik zag toen een poster met daarop de tekst 'Feminisme 3.0'. Blijkbaar heeft het feminisme een volgend niveau gehaald. Wat moet ik me daar dan bij voorstellen? Moeten vrouwen nog verder emanciperen? Moeten mannen nog verder terugtreden? Ik bedoel, wat heeft het feminisme de man nou gebracht? Veertig jaar geleden kwam je als man thuis en stond de pot met vlees en groenten al op tafel. Nu komen we thuis in een teringbende en moeten we zelf gaan koken. Zitten we weer patat te vreten! We moeten in opstand gaan komen, we moet als man gaan emanciperen! Het is toch ook zo, wat hebben mannen nou nog? Vrouwen mogen een broek dragen, wij nooit een rok. Ik weet nog dat de boxershorts van Björn Borg alleen voor mannen waren. Nu zijn ze er ook voor vrouwen, en nog goedkoper ook! Maar als ik een string aandoe tijdens het uitgaan wordt ik raar aangekeken.

Mannen worden ook steeds vrouwelijker. Het is blijkbaar hip om vrouwelijk te zijn. Waarom zou er anders een mannen-bh op de markt zijn gezet. Alle modeontwerpers zijn vrouw of homo. Ik wil pleiten voor de herinvoering van de echte man. Je weet wel, een behaarde, onverzorgde vent die voetbal kijkt en kroketten met mayo zit te eten. Een vent die alleen maar ongeïnteresseerd 'ja, ja, ja' zegt als zijn vriendin iets emotioneels zit te vertellen. Een vent die met zijn stinksokken in bed ligt te meuren en zijn vrouw vraagt om een sandwich te maken. En snel een beetje!

Ik weet eigenlijk wel dat ik niet de persoon ben om hier mee te beginnen. Ik ben immers een beetje vrouwelijk. Maar als niemand anders het doet moet ik het wel zijn. Waarom laten mannen het zover komen? Als de emancipatie van vrouwen doorgaat staat er over tien jaar in elk huishouden een Femke Halsema look-alike te bitchen op ons. Willen we dat dan? Ik dacht het niet. Laten we als mannen alsjeblieft opstaan tegen dat soort types en laten we met z'n allen weer man zijn! Dan kunnen vrouwen wel verder emanciperen, maar als de man er niet op reageert en er bij ons niets verandert levert het hen niets op!

They're not gonna like me! (I know, I know!) ;-)

Laat me met rust!

Toen ik klein was vroeg ik mijn moeder eens om een spelcomputer, maar die kreeg ik niet. Als ik dan zei dat andere kinderen het wel hadden zei ze dat je moest kijken naar kinderen die nog minder hadden dan jij. 

Toen ik twee jaar later op school een drie haalde, werd meteen weer mijn spelcomputer afgepakt, ik moest maar eens gaan leren. Ik argumenteerde dat sommige kinderen nog lagere cijfers hadden en dat ik het dus best wel goed gedaan had. Maar mijn moeder zei dat ik naar de kinderen moest kijken die het beter hadden gedaan.

Dus in een positief geval moest ik naar een negatievere kant kijken, en in een negatief geval moest ik naar een positievere kant kijken. Heb ik het goed, wordt ik geconfronteerd met slecht. Heb ik het slecht, wordt ik geconfronteerd met goed. Snap je het nog? Grote kans dat je nu afhaakt. Eigenlijk doe je het dus altijd fout, en moet je luisteren naar anderen.

Zoals Ronald Koops, columnist van De Visie. Die wil dat we zijn verschrikkelijke columns met een glimlach lezen, zijn columnboekje licht bij ons op de wc en je kan wel raden waarvoor het papier wordt gebruikt. En Campina dan, die wil dat we hun speciale yoghurt met rechtsdraaiende dingen frutsels gaan eten. De dominee die zendeling is geweest wil dat we in de kerk veel enthousiaster gaan doen, de regering wil dat we onze sisi-blikjes niet meer op de grond gooien, oma wil dat we goed ons best doen op school, Albert Heijn wil dat we massaal zegeltjes gaan sparen voor korting en die vervelende mensen in de winkelstraat willen dat je lid wordt van de boekenclub voor korting waarbij je niet hoeft te sparen: 'Hou je soms niet van korting?'

Waarom wil iedereen toch iets van me, waarom moet ik altijd iets doen wat ik niet wil? Laat me toch met rust man, laat me gewoon met rust! Ik wil zelf bepalen wat ik doe!

Benjamin

Sorry!

De stroom viel uit, en net op het moment dat ik alles wilde opslaan. Die stroomstoring heeft wel twee uur lang geduurd! Toen de stroom weer aan ging was alles weg! Moest ik weer helemaal opnieuw beginnen. Ik was weer lekker bezig maar ineens ging de bel, een man schreeuwde dat ik naar buiten moest want er was brand in mijn flat. Toen heb ik uren lang buiten gezeten terwijl de brandweer bij mijn buurvrouw aan het blussen was. Slachtofferhulp heet mij uren lastig vastgehouden want ze wilden weten of het wel goed met mij ging. Toen ik weer naar binnen mocht was er overal waterschade! Alles was kapot! Dus ik ben snel op de fiets naar de biep gegaan!

Onderweg was ik getuige van een ongeluk. Daarom heb ik daar drie kwartier moeten blijven om een getuigenverklaring af te geven. Daarna wilde ik doorfietsen maar was mijn band lek. Heb ik dus dat hele eind moeten lopen. Ik kwam bij de bibliotheek aan, bleek dat die in de steigers stond; een verbouwing. Ik heb mijn vriendin gebeld of ik even bij haar aan de slag kon. Dat mocht! Toen ik klaar was bij mijn vriendin bleek het internet eruit te liggen. Dus ik heb alles op een USB stick gezet en ben naar een vriend gegaan. Bij die vriend kwam ik erachter dat ik mijn USB-stick was verloren. Ik moest dat hele eind teruglopen om het ding te vinden.

Ik vond de stick voor de deur van die vriendin! Ik liep weer terug toen er ineens drie auto's mij inklemde. Mannen in zwarte pakken stormde op me af, deden een zak over mijn hoofd en namen me mee in hun auto! Ik heb uren in een donkere kamer gezeten. Eindelijk kwam er een man de kamer binnen en begon mij allemaal vragen te stellen. Na een uur kwam hij erachter dat ik de verkeerde persoon was. Kamer uit, zak over mijn hoofd, een rit van een uur en ik werd weer afgezet voor het huis van mijn vriendin. Ik ging weer naar mijn vriend toe!

Bij mijn vriend was er een storing van het internet. Bleek dat de internetkabel versleten was. We moesten naar de Mediamarkt om een nieuwe kabel te kopen. Bij de Mediamarkt kwamen we erachter dat we vergeten waren geld mee te nemen. Terug naar zijn huis, geld pakken, terug naar de winkel en de kabel kopen! Bij hem thuis kon ik eindelijk achter internet!

En daarom ben ik ietsje te laat met mijn blog mevrouw!

Duidelijk... toch?

D-o-m-?-?-?

Wat leer ik op school? Dat zal ik je zeg-gen. Op school leer ik dat veel men-sen dom zijn. Veel men-sen kun-nen geen lang-e zin-nen le-zen. Ze le-zen op ba-sis-ni-veau. En dus mo-gen de woord-jes niet te lang zijn. Als dat wel zo is dan snap-pen ze het niet. Het aan-tal woord-jes in een zin mag niet meer dan twaalf zijn. Als een zin lang-er dan twaalf woord-jes is dan ha-ken ze af. Dan moe-ten ze de zin nog een keer le-zen. Ze be-grij-pen het niet in één keer.

Minder dom.

Gelukkig is niet iedereen zo dom. Er zijn ook veel mensen die op minder laag niveau lezen. Die mensen lezen op mavo-niveau. Ze snappen dan zinnen met vijftien woorden. Een zin mag niet te lang worden. Tangconstructies zijn voor hen dodelijk. Ook moet het onderwerp aan het begin van de zin staan. Anders moeten ze de zin nog een keer doorlezen. Ze begrijpen het niet in één keer.

Slimmer.

Een gedeelte van het volk kan op een betrekkelijk hoger niveau lezen. Ze snappen zinnen die een gemiddeld mens twee keer door moet lezen. En wat het bijzondere is, moeilijke zinnen schrijven is makkelijker dan makkelijke zinnen schrijven. Alsof de Tour de Frans uitrijden simpeler is dan naar de super fietsen. Taal zit raar in elkaar, zullen we maar zeggen!

Slimst!

Gelukkigerwijs voor mij, er zijn ook mensen die in staat zijn zinnen van grosso modo dertig woorden te begrijpen. Deze mensen hebben een vergevorderd leesniveau, en hoogstwaarschijnlijk lezen deze mensen bovengemiddeld veel. Ze blijven niet steken bij de gratis verstrekte kranten zoals de Metro of de Sp!ts, maar lezen dagbladen zoals het NRC Handelsblad en Het Parool. Deze mensen zijn niet schuw van kundigheid, maar begeren het juist. Want met kennis kan je sparren in bijvoorbeeld discussies op je onderwijsinstituut of op het werk. Ik noem dat intellectueel worstelen, oftewel discussiëren! Helaas begrijpen de wat dommere mensen de magie van discussiëren niet, ze denken meteen dat je tweedracht aan het bewerkstelligen bent. En wat gebeurd er als je als ontwikkeld persoon intellectueel gaat worstelen met een dom persoon? Juist, je krijgt geheid ruzie. Niet meer doen dus.

In-, -op, uit- en afstellen

[Ik] Ik moet aan de slag. Ik ga creatief schrijven.

[Duivels stemmetje] Wacht, niet zo snel! Volgens mij moet je nog een wasje gaan doen!

[Ik] Inderdaad! Ik ga even de was er in stoppen en dan ga ik creatief schrijven.

[Duivels stemmetje] Goed gedaan jongen. Wat is de badkamer trouwens smerig hè?

[Ik] Ja inderdaad, die moet ook eens een keer schoongemaakt worden.

[Duivels stemmetje] Nu heb je tijd, waarom ga je niet nu even schoonmaken!

[Ik] Ik moet creatief gaan schrijven hoor.

[Duivels stemmetje] Ja dat weet ik, maar dat kan over een kwartiertje ook nog wel hoor.

[Ik] Daar heb je gelijk in! Ik ga de badkamer schoonmaken en dan aan de slag.

[Duivels stemmetje] Kijk, dat is mijn jongen!

[SCHOONMAKEN]

[Ik] Zo, dat is klaar! Ik ga creatief schrijven.

[Duivels stemmetje] Goed gewerkt! Je hebt een bakje koffie met een sigaret wel verdient!

[Ik] Eigenlijk wel hè, even vijf minuten koffie drinken en dan ga ik creatief schrijven.

[KOFFIE DRINKEN]

[Ik] Hè he, ik ga maar beginnen!

[Duivels stemmetje] Zou jij Ingeborg niet bellen deze week? Volgens mij ga je dat vergeten.

[Ik] Klopt. Ik bel haar straks.

[Duivels stemmetje] Dat vergeet je.

[Ik] Nee joh, dat onthoud ik wel.

[Duivels stemmetje] Zei je dat gister ook niet? Ga haar nu bellen!

[Ik] Nee.

[Duivels stemmetje] Jawel. Hups, pak die telefoon.

[Ik] Oké, ik bel haar wel even!

[Duivels stemmetje] Misschien kunnen jullie zo wel even chillen!

[Ik] Ik moet aan school werken.

[Duivels stemmetje] Dat kan vanavond toch ook?

[Ik] Eigenlijk wel hè?

[Duivels stemmetje] Ja natuurlijk! Dan doe je dat vanavond gewoon. Ik bedoel, chillen met Ingeborg is leuker!

[Ik] Nou hou, hou nou op! Zo kom ik nooit aan mijn huiswerk toe.

[Duivels stemmetje] PAK. DE TELEFOON. GA. AFSPREKEN.

[INGEBORG BELLEN]

[Duivels stemmetje] Je gaat over een half uur naar de stad?

[Ik] Jeps, dan kan ik nog even creatief schrijven.

[Duivels stemmetje] Moest jij niet het vuilnis buitenzetten?

[Ik] Oh ja!

Herkenbaar? Zo gaat het er bij mij vaker dan me lief is aan toe. Wat moet ik toch tegen dat duivels stemmetje in mijn hoofd doen. Dat eeuwige uitstelgedrag van me. Het heeft me meer dan eens in de problemen gebracht. Om de zoveel tijd ga ik weer met goede moed mezelf veranderen maar ik verval altijd weer in hetzelfde patroon. Uitstellen, uitstellen en afstellen. Hoe doen jullie dat eigenlijk?

Benjamin

BLOG WEEK 1: Op het laatste moment is ook op tijd... toch?

|| 's Avonds laat. ||

Tandjes gepoetst? Plasje gedaan? Sigaretje gerookt? Wekker nummer één gezet? Wekker nummer twee gezet? Lichtjes uit? Slapen gaan, droom zacht!


|| 's Ochtends vroeg. ||

Wekker nummer één gaat. Ik wordt gedesoriënteerd wakker en kijk hoe laat het is, bedenk hoe laat ik ook alweer naar school moet en wanneer ik de deur uit moet stappen. Ik ben op tijd! Ik kan nog wel even snoezen. Wekker nummer twee gaat ietsjes later. Vooruit, nog even snoezen. Ik heb nog wel even.

Ik schrik wakker. Beide wekkers gaan af en vluchtig kijk ik op de klok. Nee hè, wéér te laat wakker geworden! Ik schiet uit bed, scheld tegen mezelf en loop snel richting de badkamer. Ik was snel mijn haar, gezicht en ik loop met haast naar mijn kamer. Wat moet ik aantrekken? Snel strek ik wat uit mijn klerenkast, maar het ziet er niet uit. Hups, weer andere dingen aan. Oh, vergeten een schone boxershort aan te doen. Kleren weer uit, shorts wisselen en weer mijn outfit aandoen. Snel gooi ik mijn studiespullen in mijn tas en ondertussen kijk ik op de klok. Nog zeven minuten. Ik ren weer naar de badkamer om mijn haar te doen. Mislukt. Dit ziet er natuurlijk niet uit. Niks meer aan te doen, ik moet verder gaan. Heb ik alles bij me? Sleutels, portemonnee, sigaretten, horloge, telefoon, iPod? Ja? Gaan!

Ik stap op mijn fiets, rij de straat uit. Nee hè, tegenwind! Waarom vandaag. Scheldend fiets ik naar het station terwijl mijn haar alle kanten op wordt geblazen. Daar gaat m'n kapsel. Het begint te regenen. Op het station aangekomen kan ik geen plaats vinden voor m'n fiets. Boos zoek ik naar een plaatsje voor mijn tweewieler. Nog net op tijd kom ik aan op het station. Op het laatste moment is ook op tijd!

Trein vertraging, zo kom ik natuurlijk nooit op tijd. Ik wil inchecken. OV-chipkaart vergeten. NEE! Dat wordt weer een uur op de plee zitten met mijn knieën omhoog. Heb ik weer. Eenmaal in Utrecht aangekomen haast ik me naar de bus. Bij de bushalte lijkt het alsof er een bedrijf de hele nacht containers met studenten aangeleverd heeft; studenten verdringen elkaar om bus 12s te enteren. Eenmaal in de bus kijk ik op mijn horloge. Terwijl ik heen en weer wordt geschud en bijna op mijn bek ga door de hobbels zie ik dat ik nog nét op tijd kan komen als de bus doorrijdt.

Stoplicht staat op rood. Daar gaan weer kostbare minuten. Bij de volgende halte gaat er een deur niet dicht. Tandenknarsend hoor ik de piepjes terwijl een paar studenten er schijnbaar humor in zien. Willen jullie klappen van me? Ik ben bijna bij De Uithof! Controle. Stomme melkertbaantjes, denk ik bij mezelf. Ga een fatsoenlijke baan vinden of zo. Ik kan mezelf nog net onder een boete uit lullen en na publiekelijk vernederd te zijn verlaten de melketiers de bus. Daar gaat mijn image.

Eenmaal aangekomen bij de Padualaan sprint ik naar de faculteit waar ik een klasgenoot zie staan. 'Heb je het niet meegekregen?', zegt hij, 'Het college is een uur verschoven! Stond op Sharepoint. Lekker hè?!'